Mediaberichtgeving vergroot de kans dat mensen een onderzoeksrapport lezen, maar kent ook nadelen. Zo worden sommige bevindingen ‘opgeblazen’, terwijl de ruimte in krant of tv-uitzending voor context, nuancering en uitleg klein is. Hoe kun je als onderzoeker verantwoord omgaan met de dilemma’s bij media-aandacht voor je werk?

Veel organisaties gebruiken pleitbezorging om te werken aan maatschappelijke doelen. In veel gevallen worden deze activiteiten geëvalueerd om de effectiviteit ervan vast te stellen en te leren. Maar monitoring en evaluatie van pleitbezorging staat bekend als moeilijk. Het vaststellen van effectiviteit is lastig omdat er vele factoren en actoren meespelen en bewijs vaak moeilijk te verkrijgen is. Om met deze uitdagingen om te gaan in monitoring en evaluatie van pleitbezorging, hebben Wageningen University en Hivos Narrative Assessment ontwikkeld. Deze nieuwe benadering is gericht op het creëren en gebruiken van verhalen over pleitbezorging voor monitoring en evaluatie, leren en interne en externe communicatie. Narrative Assessment draait om verhalen over pleitbezorgingsprocessen, successen en uitdagingen, verteld vanuit pleitbezorgers als centrale actoren met waardevolle kennis over wat er gebeurd is, en hoe dat al dan niet bijgedragen heeft tot het behalen van doelen. Om tegemoet te komen aan het bezwaar dat verhalen subjectief zijn, is het toetsen en ontwikkelen van plausibiliteit een kernelement van de methode. In dit artikel wordt de methode uiteengezet. Ook wordt besproken wat de toegevoegde waarde ervan kan zijn, en hoe de methode zich verhoudt tot verwante methoden.